อ่อก…พรรษา

ผ่านพ้นไปอีกครั้งกับการเข้าพรรษาประจำปี ๒๕๕๐ ของผม
ปีนี้ตบะไม่แตกเหมือนปีก่อน แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ เส้นทางในการพิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์
ก็มีอุปสรรคที่คอยทำให้ตกเขาอยู่เหมือนเคย ตามสูตรหนังดังบิ๊กซีนีม่า

ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนร่วมงานสุดน่ารัก(และน่าเตะ)ที่มันชวนซะเกือบทุกวัน
ไม่ว่าจะเป็น อาการเหนื่อยล้าและเครียดหลังจากเสร็จงานเร่ง ๑๘๐ กม./ชม.
ไม่ว่าจะเป็น การตื่นจากภวังค์หลังจากการพบว่าอยู่ดีๆตัวเองอยู่หน้าตู้เบียร์เซเว่นฯ
หรือ…

พ่อ “หนุ่ม ในตู้เย็นเหลืออีกป๋อง” พูดพลางกระดก
หนุ่ม “เข้าพรรษาอยู่พ่อ” ปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย
พ่อ “โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ” แล้วก้มหน้าเหล่สายตาเย้ยหยันข้ามแว่นสายตายาวของแก
แม่ “กินเลยป่าว? เดี๋ยวหยิบให้” เปิดตู้เย็นรอแล้ว
หนุ่ม “เข้าพรรษาอยู่แม่” ปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยรอบสอง แต่ทะลึ่งกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
แม่ “กินให้หมดสักที จะเอาที่แช่น้ำมะตูม ซื้อมากันจัง
ของดีๆกินกันเข้าไป จะตายห่าซักวัน ฯลฯ” แขวะตามตูดทะลุถึงคอหอย
หนุ่ม ” -*- ” :sweat:

แต่ในที่สุด พระเอกก็ยังคงเป็นพระเอกอยู่วันยังค่ำ และละครตอนนี้ก็จบลงอย่างสมบูรณ์แบบ
ผู้สื่อข่าวต่างพากันมารุมสัมภาษณ์ว่า “ได้อะไรบ้างจากละครเรื่องนี้ครับ/ค่ะ”
“อ๋อ ก็ทดสอบตัวเองครับว่าจะชนะใจตัวเองได้หรือเปล่า? แต่ก็ทุ่มไปเยอะครับ
น้ำหนักลดไป ๒ โล (อีกนัยนึงแสดงว่าตูนี่คือตัวกินกับดีๆนี่เอง)”
แล้วค่าตัวที่ได้ จะเอาไปทำอะไรค่ะ” นักข่าวสาวสวยถามพร้อมส่งสายตาที่แฝงไปด้วยเลศนัย
ไปซื้อหนังสือที่งานมหกรรมหนังสือระดับชาติครับ” หนุ่มตอบพร้อมส่งสายตากลับว่าจะไปกับพี่ไหม๊น้อง? :crush:

.

.

.

หลังจากนั้น ๑ วันปาปารัชชี่แอบถ่ายได้ในคืนวันออกพรรษา :dead: