ทำไมฉันไม่ก้าวหน้าเหมือนเขาเลย?

แก่ และ หนุ่ม เป็นคนจังหวัดเดียวกัน เกิดปีวอกเหมือนกัน เรียนจบปริญญาตรีวิทยาศาสตร์ฟิสิกส์เหมือนกัน จากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทำงานอยู่ที่บริษัทขายสินค้าแห่งเดียวกัน ช่วงเวลาการทำงานก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก ทั้งสองคนมีความขยัน ตั้งใจในการทำงานเหมือนกัน

แต่ห้าปีต่อมา แก่ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเรื่อยๆจนได้เป็นถึงผู้จัดการแผนก แต่สำหรับหนุ่มนั้นยังเป็นพนักงานขายต๊อกต๋อยเหมือนเดิม ดูเหมือนทุกคนจะลืมไปว่ามีเขาอยู่ด้วย…

.

จนวันหนึ่งหนุ่ม ซึ่งหมดความอดทนได้เข้ามาขอยื่นใบลาออกกับผู้จัดการ เหตุผลก็คือ เขาได้ทำงานหนัก แต่ไม่เคยประจบประแจงเจ้านาย หรือเป็นคนคุยโวโอ้อวดผลงานของตน เขาจึงไม่เคยอยู่ในสายตาของผู้จัดการ ในขณะเลื่อนตำแหน่งหรือได้ทำงานสำคัญเลย

เมื่อผู้จัดการฟังหนุ่มพูดจบ เขาทราบว่าหนุ่มนั้นทำงานหนักจริง แต่หนุ่มขาดคุณสมบัติไปข้อหนึ่ง ถ้าพูดไปตรงๆ อาจทำให้หนุ่มไม่สบายใจ ดังนั้น เขาจึงพูดว่า “หนุ่ม บางทีฉันอาจจะตาลายดูไม่ทั่วถึงนะ เอาอย่างนี้แล้วกัน ให้เธอไปที่ตลาด ดูว่าวันนี้ที่ตลาดมีอะไรมาขายบ้าง?”

หนุ่มรีบขับรถไปตลาดแล้วก็กลับมารายงานผู้จัดการว่า “ผมพบว่ามีชาวนาชายคนหนึ่ง ตัดผมสั้น มีแผลเป็นที่หน้าผาก ท่าทางเป็นคนอีสาน อายุประมาณ ๕๕ ปี ใช้ม้าสีน้ำตาลตัวเมีย ลากรถมาขายถั่วลิสงครับ”

ผู้จัดการถาม “เขามีถั่วกี่กิโล?” หนุ่มก็ขอขับรถกลับไปดูใหม่สักครู่ก็กลับมารายงานว่า “มีถั่วลิสงยังไม่ต้ม ๔๐ กว่าถุงปุ๋ย น้ำหนักถุงละประมาณ ๒๐ กิโลกรัมครับ”

ผู้จัดการจึงถามอีกว่า “เขาจะขายถั่วราคากิโลละเท่าไหร่?” หนุ่มก็จะขอขับรถกลับไปดูใหม่ แต่ผู้จัดการได้เรียกให้เขาหยุด และให้เขาพักผ่อนดูโทรทัศน์ดูฟุตบอลสักครู่…

.

จากนั้นเขาก็ให้คนไปเรียก แก่มาพบต่อหน้าหนุ่ม แล้วพูดว่า “คุณแก่ให้ไปที่ตลาดนะ ดูว่าวันนี้มีอะไรมาขายบ้าง?”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แก่ก็กลับมาแจ้งว่า “ที่ตลาดมีชาวนาชราคนหนึ่งนำถั่วลิสงเกรดสองมาขาย มีอยู่ประมาณ ๔๐ กว่าถุง รวมแล้วหนักราว ๘๐๐ กิโลกรัม ตรวจคุณภาพถั่วแล้วใช้ได้ดี เขาขายปลีกถุงละ ๓๐๐ บาท แต่ถ้าเราซื้อทั้งหมดเขาจะขายให้ถุงละ ๒๓๐ บาท ซึ่งถ้าจะเอาทั้งหมดจริงๆ น่าจะต่อรองลงได้อีกถุงละสิบบาท เราสามารถนำไปขายต่อให้ร้านของชำฝั่งตรงข้ามได้ถุงละ ๒๘๐ บาท มีกำไรทันที ๒๔๐๐ บาทครับ”

จากนั้นแก่ก็นำตัวอย่างถั่วลิสงหนึ่งกำมือ ให้ผู้จัดการดูแล้วพูดต่อว่า “พรุ่งนี้เขาจะนำถั่วแบบเดียวกันอีก ๑ คันรถมาขายที่นี่อีก ถ้าท่านเห็นชอบผมจะไปหาร้านที่อื่นในเมือง ให้รับซื้อไว้ล่วงหน้าดีไหมครับ?”

หนุ่มซึ่งยืนอยู่ข้างๆเริ่มหน้าแดง เขาขอร้องให้ผู้จัดการคืนใบลาออกให้กับเขา ตอนนี้เขาเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างตัวเขาเองกับแก่แล้ว…

.

สรุปว่า คนที่จะประสบความสำเร็จก้าวหน้าได้นั้น ที่จริงแล้วไม่มีเทคนิคอะไรมากมายนักหรอก แต่เขาจะมีความคิดที่ไกล ลึกซึ้ง และก้าวหน้ากว่าคนอื่นเท่านั้นเอง การมีความคิดที่ก้าวไกล และทำงานให้ทันต่อสถานะการณ์เป็นสิ่งที่ สำคัญยิ่ง

.

การที่เราก้มหน้าก้มตาทำงานไป โดยที่ไม่มองข้างบนหรือข้างๆเลยว่า เขาไปถึงไหนกันแล้ว การที่ไม่สืบ ไม่ดู ไม่รู้ว่าองค์กรของเรามีนโยบายหรือเป้าหมายอะไรในอนาคต คิดแต่จะทำตามหน้าที่ที่กำหนดไปวันๆ หรือทำอย่างที่เคยทำมาตลอดเวลาสิบปีนั้น เราอาจย่ำเท้าอยู่กับที่หรือเดินถอยหลัง ไม่อาจก้าวไปข้างหน้า เพียงเราหยุดอยู่กับที่ แต่คนอื่นก้าวหน้าไป ก็เท่ากับว่าเราเดินถอยหลังแล้ว

.

ลองคิดดูซิ ในขณะที่คุณทำงานอยู่ในวันนี้นั้น คุณมีความคิดที่ไกล ลึกซึ้ง และ ตรงตามนโยบายขององค์กรไปกี่ขั้นแล้ว?? 8)

.