iNhumBa

ก่อนนนอน นั่งอ่านข้อมูล verify domain facebook business ได้ยินเสียงจากทีวีความว่า พี่มาร์คบ่นลุงตู่ไม่ลงมาดีเบตเลือกตั้ง

สักพักเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบปีโป้มากิน มือกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อย เจอข่าวร่างกฏหมายปลูกกัญชา

คิดในใจว่า ถ้าเอาใบกัญชามาลวก แล้วจิ้มน้ำพริกกะปิ กับน้ำพริกมะขาม อันไหนจะอร่อยกว่ากันน๊า

แล้วก็ราตรีสวัสดิ์จ้า

…

ภาพตัดมาที่สนามแห่งหนึ่ง มีเด็กๆ วิ่งอยู่ในสนามหลายคน ในมือแต่ละคนถืออุปกรณ์คล้ายๆ ไม้ปิงปอง

ในสนามจะมีเสาใหญ่ๆ เสานึง มีน้ำพุพุ่งขึ้นฟ้า แล้วน้ำนั้นก็ตกลงมาเป็นหยดน้ำก้อนใหญ่ๆ พวกเด็กๆ ก็เอาไม้ปิงปองตีป้องกันไม่ให้หยดน้ำนั้นตกพื้น เด็กๆ จะหัวเราะกันเวลาตีโดนแล้วน้ำกระจาย

เออ สนุกตามประสาเด็กๆ อะนะ

แต่ข้าพเจ้าดันเป็นเจ้าของสนามแห่งนี้ 5555

ภาพตัดมาที่ห้องนั่งเล่นที่มีพ่อแม่ของเด็กมานั่งรอลูกๆ เล่นกีฬา (มั้ง) ในห้องมีขนมไทยวางไว้เป็นของกินเล่นหลายอย่าง ซึ่งมีปีโป้เป็นหนึ่งในนั้น

แล้วมีชายคนนึงผมหยิกๆ สวมเสื้อยืดสีพื้นกับกางเกงยีนส์ในภาพที่คุ้นตา พี่มาร์ค ซักฯ นั่นเองเดินถือปีโป้มาถามประมาณว่า “ไอ้นี้กินยังไง?”

ผมก็กระแดะ speak english ตอบกลับไปเลยว่า “You could do like this” พร้อมกับสาธิตการบีบปีโป้ให้ดู

ถ้วยปีโป้นั้นไม่ใช่ถ้วยใส แต่เป็นถ้วยขาวขุ่นแบบแก้วกาแฟร้อน มีลายตกแต่งนิดหน่อย และพอบีบแล้วมีขนมใส่ไส้ออกมา amazing สัส

พี่มาร์คพูดขอบคุณ แล้วชวนคุยต่อว่า เค้าพาลูกมาเล่นบ่อยนะ ลูกเค้าชอบ ตัวเค้าเองก็อยากเล่นนะ น่าสนุก (พูดภาษาอะไรไม่รู้จำไม่ได้)

ได้ครับ เดี๋ยวผมฝันรอบหน้าแล้วจะไปเปลี่ยนกฏให้ผู้ใหญ่สามารถเล่นได้นะ

แล้วพี่แกก็ชวนคุยต่อ บอกว่า อยากให้ยูไปทำงานด้วย เค้ามีโปรเจคปลูกกัญชาในบริษัท กำลังหาคนดูแล ยูเป็นคนไทย น่าจะทำพวกเกษตรกรรมได้ดี มันอยู่ในสายเลือด ยูโนว

บันเทิงล่ะทีนี้

…

ภาพตัดมาที่ผมกำลังเดินไปห้องประชุม เตรียมพรีเซนต์เรื่องป้ายชื่อห้องปลูกกัญชาที่ได้ดูแล ชื่อที่เตรียมเสนอคือ “lollipop”

คือ เราใช้ตัว L เพื่อสื่อถึงเสียงหัวเราะ (Laugh)
LOL คือ ขยายการหัวเราะไปอีก (Laughing Out Loud)
ส่วน POP คือ พอเมาแล้วตีลังกาอ่านก็ได้ LOL อีก ถึงเมาแต่ message ก็ยังครบจ้า
พอเมาหนักตาเบลอๆ จะเห็นเป็น 10111101 มีความดิจิตอลเข้าไปอีก

คอนเซปมึงโคตรแน่น 55555

และแล้วก็มีเสียงมือถือปลุกตอน 5:55

…

รีบลุกไปกด snooze เพื่อกลับมาฝันต่อ

…

ภาพตัดมาอยู่ในห้องกัญชาใต้ดิน แล้วก็มีเสียงพี่มาร์คตะโกนมาว่า “อย่าเพิ่งขึ้นมานะ ลุงมาเยี่ยม”

ถึงตรงนี้คงเดาออกกันแล้วนะ ว่ามาร์คไหน ลุงไหน

…

ปล. ก่อนนอนจิบเบียร์ไปป๋องนึง หรือนี่อาจจะเป็นที่มาของเรื่องราวทั้งหมด ก็…เป็น…ได้

ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วที่ร่วมเป็น organizer ของงาน WordCamp Bangkok จากปีแรกที่ทีม organizer มี 7 คน จัดงานสเกล 300+ คน ปีที่ 2 ทีมมี 8 คน จัดงาน 500+ คน เหนื่อยมากมายและดูแลไม่ค่อยทั่วถึง ดังนั้นทีมงานจึงต้องหาดาวน์ไลน์ตระเวนป้ายยาหลอกคนมาช่วยได้เพิ่มเป็น 15 คนในปีนี้ เพื่อรับมือกับงานสเกล 500+

สำหรับงาน WordCamp Bangkok เราต้องวางแผนงาน ทำงบประมาณ รวมถึงรายละเอียดต่างๆ เพื่อขออนุมัติจาก WordPress Central ล่วงหน้าประมาณ 6 เดือน หลังจากนั้นเราก็จะแบ่งงานเป็นกลุ่มย่อยๆ ทำงานร่วมกันแบบออนไลน์แทบทั้งหมดผ่าน Slack, Trello, Zoom, Google Sheet

แต่ก็จะมีเจอกันบ้างประมาณเดือนละครั้งผ่าน WordPress Meet Up ที่ต้องจัดเดือนละครั้ง ซับซ้อนซ่อนเงื่อนไปอีกดอก

และคืนวัน Meet Up แต่ละครั้งจะเป็นเทศกาลกินตัวแตก (นำทีมโดยอั้ม บอย และนกแก้ว)

.

ในเฟสการเตรียมงาน ผมอยู่ในทีมเว็บไซต์และออกแบบ เรื่องทำเว็บเนี่ยถนัด เพราะอาชีพหลัก แต่เรื่องออกแบบเนี่ยแหละ ออกแบบเว็บพอได้ แต่พวกสื่อสิ่งพิมพ์ กับพวก visual design นี่ไม่ถนัดเลย

WordCamp ปีแรก ออกแบบเกือบทุกอย่าง เว็บไซต์ เข็มกลัด สติ๊กเกอร์ ป้าย เสื้อ นอกจากวาปูก้านกล้วยกับภาพวัดที่มีน้องออกแบบมาให้

ปี 2 งานใหญ่ขึ้นและรู้ข้อจำกัดของตัวเอง เลยซัมม่อนลูกสมุน (เมย์) มาช่วยเรื่องออกแบบให้ทั้งหมด งานออกมาดีงามมากมายยย

ปี 3 หลอกบอยกับหมูใหญ่มาได้ งานออกแบบดีงามทะยานฟ้าทะลุเมฆมากกก

Organizer จากยุโรปชมมาว่า งานออกแบบปีที่แล้วเค้าชอบมาก แต่ปีนี้มัน High Level ขึ้นไปอีก

.

ย้อนกลับมาเรื่องเว็บ งานที่ท้าทายคือ เว็บ WordCamp นั่นอนุญาตให้เราแตะได้แค่ CSS เท่านั้น! HTML ห้าม Javascript ห้าม ติดตั้งปลั๊กอินเพิ่มไม่ได้ FTP ไม่มี

CSS เพียวๆ เขียนกันยาวๆ สนุกมากกกกก ยิ่งไปดูเว็บ WordCamp ประเทศอื่น สกิล CSS อัพพรวดๆ

พอถึงวันงาน ผมมีหน้าที่ที่รับผิดชอบเพิ่มมาคือ ป้าย ทำป้ายแปะทุกสิ่งอย่าง ป้ายบอกทาง ป้ายหน้าห้อง โต๊ะลงทะเบียน ลิสต์รายชื่อผู้ร่วมงาน อาหาร ขนม ของแจก ฯลฯ

และตอนงานเลิกก็ต้องไล่แกะออกทุกป้ายที่ได้แปะไป

.

ปีนี้มีเพิ่มพิเศษมาอีกอย่างคือ Job Board เห็นคนให้ความสนใจกันมากกว่าที่คาดไว้ก็ดีใจ

.

ส่วนไฮไลท์ปีนี้คือขนมว่าง ขนมชั้น is very good ขนมถ้วย is very well อร่อยสัส

.

ทาง WordPress ให้ความสำคัญเรื่องคนและ community มาก ดังนั้นจึงมีการบังคับว่าหลังงานต้องมี after party ด้วย ผ่อนคลายทั้งคนมาร่วมงาน ทั้งผู้จัดงาน และสปอนเซอร์

และยังมี after after party กับ after after after party กับ after after after after party กับ after … พอ!

.

สุดท้าย งานนี้ถึงจะเหนื่อยและใช้พลังกับเวลามาก แต่สิ่งที่ได้กลับมานั้นคุ้มกว่าเป็นสิบๆ เท่า ในกลุ่ม organizer มีการกล่าวกันว่า WordPress Karma นั้นมีอยู่จริง

เหล่า organizer เอ๋ย speakers เอ๋ย sponsors เอ๋ย จงเตรียมตัวชดใช้กรรมกันด้วยล่ะ

สุดท้ายอีกที ขอขอบคุณมากๆ จากใจถึงผู้มาร่วมงาน WordCamp Bangkok ทุกคน รวมถึง Speakers และ Sponsors ที่ให้การสนับสนุนและทำให้ community นี้เกิดและขับเคลื่อนไปได้ด้วยดี

และขอกราบขอบคุณเพื่อนๆ ในทีม organizer ทั้งคนเก่าและคนใหม่ที่โดนป้ายยามาทุกคน lov u all ม๊วบๆๆ

#WCBKK

.

เกร็ดความรู้

• งาน WordCamp ในประเทศไทยครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 แล้ว
• WordCamp Bangkok ได้รับคำชมมากมายจาก WordCamp ประเทศอื่น และมีการนำเอาไปเป็นต้นแบบในการจัดงานที่ประเทศอื่น
• และจากการจัดงานครั้งผ่านๆ มา ทำให้ประเทศไทยเรามีโอกาสในการเป็น local team จัด WordCamp Asia ด้วย เขร้ ขนลุก
• มีอาถรรพ์ว่า ใครก็ตามที่เป็น organizer จะได้แต่งงานในเร็ววัน งานผ่านมาแล้ว 3 ครั้ง organizer ก็โดนอาถรรพ์แต่งงานไปแล้ว 3 คน ดังนั้นใครที่อยากแต่งงาน จงมาเป็น organizer มามะๆ

เนื่องจากตอนนี้รับน้องๆ มาทำงานในส่วนของ graphic และ animation พอเห็นงานที่น้องๆ ทำ animation แล้วเราบอกให้ปรับแก้นั่นนู่นนี่ หลายๆ ครั้ง ไม่ใช่ว่าจะจุกจิกอะไร หรือมาตราฐานสูง แต่นึกถึงเวลาที่งานออกมาแล้วให้คนภายนอกได้เห็น มันมองได้หลายแง่มุม ซึ่งตามหน้าที่ในตำแหน่งงานแล้ว งานที่ออกมาให้ลูกค้าดูก็คือในมุมของลูกค้า งานต้องสื่อได้ถึงธุรกิจของเรา ข้อความต้องครบ การสื่อสารต้องชัด และถ้าในมุมของบริษัทเองหรือผู้บริหาร งานต้องมีความเป็นแบรนด์ มีความน่าเชื่อถือ เป็นมืออาชีพ

และมันยังมีมุมมองในฐานะรุ่นพี่ในสายงานด้วย จากการที่ผ่านงานมาเยอะ (คล้ายๆ แก่ 555) นั้นสามารถมองออกว่างานไหนเจ๋งยังไง ไม่ดียังไง ขาดอะไร ขั้นตอนการทำต้องผ่านอะไรมาบ้างถึงได้แบบนี้ รวมถึงคนที่ทำงานนั้นๆ ออกมา ลักษณะเป็นยังไง

นอกจากจะมีมุมรุ่นพี่แล้ว มันยังมีมุมมองในฐานะพี่ด้วย เหมือนพี่ชายน้องชาย ใครๆ ก็อยากให้น้องเราเก่ง ให้น้องเราเจ๋ง เจอเพื่อนก็อยากเอางานไปอวดได้ว่าน้องกูทำโว้ย ไงละมึง อึ้งอ่ะดิ

น้องกูฉายแสงแล้ว อะไรงี้

สมัยก่อนที่ทำ Flash ต้องฝึกฝนอะไรบ้าง การฝึกที่ง่ายและดีที่สุดคือการลอก (ถ้าในเรื่องงาน การลอกนี่ถือว่าแย่นะ) ลอกในที่นี้คือ ลองทำตามต้นฉบับ เพื่อดูวิธีการหรือเทคนิคที่เค้าใช้

เลยนึกถึง animation ที่เมื่อก่อนพยายามลอกคือเรื่อง There She Is จากเกาหลี เว็บต้นทาง –> http://www.sambakza.net/works_tsi/tsi_main.html มี 5 ตอนจบ

โคตรล้ำมากสมัยนั้น ทุกอย่างลงตัวไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเพลง, เรื่องราว, การ animate, การเล่าเรื่อง มีเอา 3D เข้ามาใช้ด้วย ล้ำเหี้ยๆ (สมัยปู้นนะ)

ทุกวันนี้วันไหนว่างๆ หรือคิดถึงก็จะเปิดดู ไม่ก็ฟังเพลงไปเรื่อยๆ เพลงเพราะอยู่ นึกถึงตอนดูครั้งแรกๆ ใจมันฟูมากมาย ♡. (O ^ ~ ^ O)